هنگامی که فشار مثانه بیش از فشار ایجاد شده توسط ساختارهای عضلانی است که امکان احتباس ادرار را فراهم می کند، ادرار به طور غیرارادی از طریق مجرای ادرار دفع می شود. بی اختیاری ادرار در افراد مسن شایع تر است. افراد ممکن است به دلایل و شرایط بسیاری که در عملکرد مثانه رخ می دهد، بی اختیاری ادرار را تجربه کنند. چرا سالمندان نمی توانند ادرار خود را نگه دارند؟ در صورت بی اختیاری ادرار به کدام بخش مراجعه کنیم؟ پاسخ به سوالات شما در این مقاله است. به همین خاطر به شما پیشنهاد می دهیم تا انتهای مطلب با ما همراه بمانید.
به دفع غیر ارادی ادرار، بی اختیاری ادرار نیز می گویند. با افزایش سن، تغییراتی در عملکرد مثانه رخ می دهد. عملکرد مثانه ممکن است به دلیل برخی بیماری ها مانند دیابت مختل شود و با مشکل مواجه گردد. کاهش تحرک، بر توانایی نگه داشتن ادرار و دفع ادرار در سالمندان تأثیر منفی می گذارد. جدای از این حالات، ضعف عضلات، تأخیر در درک احساس ادرار ناشی از سیستم عصبی، انقباضات ناخواسته در مثانه، موانع انسدادی مانند پروستات و عفونت های مجاری ادراری باعث بی اختیاری ادرار در سالمندان می شود. سایر شرایطی که باعث بی اختیاری ادرار می شوند عبارتند از:
- چاقی
- سن بالا
- افتادگی مثانه
- ژنتیکی
- یبوست
- عفونت های مربوطه
- دیابت
- یائسگی
- بزرگ شدن پروستات در مردان
- زوال عقل بیماری آلزایمر
- بی اختیاری استرسی بی اختیاری ادراری است که زمانی رخ می دهد که به مثانه فشار وارد شود، مانند خنده، سرفه، عطسه یا بلند کردن اجسام سنگین. معمولاً ناشی از ضعف عصب و عضله است.
- بی اختیاری ادرار فوری، که در آن بیمار به طور ناگهانی در ادرار کردن دچار مشکل می شود. او به طور غیر ارادی ادرار نشت می کند. به دلیل انقباض کنترل نشده مثانه ایجاد می شود.
- نوع سرریز، عدم احساس فوریت ادراری است، حتی اگر ظرفیت مثانه پر باشد و مقدار بیش از حد ادرار در مثانه نشت کند.
- در صورت وجود بیماری های اضافی که باعث بی اختیاری ادرار می شوند، باید تحت کنترل باشند.
- در بیماران مبتلا به بی اختیاری ادرار فوری می توان فعالیت هایی مانند محدودیت مایعات و ورزش عضلات لگن را انجام داد.
- با ارائه آموزش دفع ادرار می توان به دفع ادرار برنامه ریزی شده دست یافت.
- برای پیشگیری از یبوست تغذیه منظم و ضروری توصیه می شود. در صورت لزوم، می توان از یک متخصص تغذیه کمک گرفت.
- درمان دارویی را می توان اعمال کرد.
- اگر استفاده از هر دارویی باعث بی اختیاری ادرار شود، باید به پزشک اطلاع داده شود و در صورت لزوم ممکن است درخواست تغییر شود.
- هنگامی که بی اختیاری ادرار بر زندگی روزمره تأثیر می گذارد، توصیه می شود با یک متخصص اورولوژی مشورت کنید. در برخی موارد ممکن است لازم باشد که بیمار توسط پرسنل مراقبت های بهداشتی تحت نظر و پیگیری های لازم باشد. در این صورت افراد می توانند به بیمارستان مراجعه کنند یا خدمات مراقبت موقت در منزل دریافت کنند.
کنترل عضلات را می توان از طریق تمرینات عضلانی آموزش داد. این به مدیریت نشت کمک می کند. انجام منظم تمرینات عضلات لگن می تواند به این مشکل کمک کند.
افزایش زمان رفتن به توالت با ورزش مثانه ممکن است کمک کند. می توانید در عرض 30 دقیقه شروع به تکرر ادرار کنید و به تدریج مدت زمان آن را در عرض 3 تا 4 ساعت افزایش دهید.
زمان انتظار را می توان به آرامی با رفتن به توالت با تمرینات آرامش بخش افزایش داد.
با کاهش کافئین، احتمال بی اختیاری ادرار زمانی افزایش می یابد که نوشیدنی های کافئین دار مانند کولا و قهوه بیش از حد مصرف شود. بنابراین می توان کافئین را کاهش داد.
درمان را می توان با دارو، جراحی و روش های غیر جراحی انجام داد. تعیین نوع بی اختیاری ادرار برای درمان مهم است.
در حالی که ممکن است روش جراحی برای بی اختیاری ادرار استرسی ترجیح داده شود، درمان دارویی معمولاً برای بی اختیاری ادراری نوع فوری استفاده می شود. در عین حال می توان تمرینات کگل را برای تقویت عضلات نوع فشاری توصیه کرد. در برخی از بیماران، درمان با تمرینات تقویت عضلات انجام می شود.
اگر مشکل بی اختیاری ادرار دارید، باید با بخش «اورولوژی» مشورت کنید. اگر درمان نشود، ممکن است باعث قرمزی و عفونت پوست شود. این وضعیت ممکن است به دلیل برخی بیماری ها ایجاد شود، بنابراین باید در نظر گرفته شود. همچنین باعث کاهش عزت نفس و خجالت فرد می شود.
پزشک شما ممکن است توصیه کند:
- تمرین مثانه : این تمرین شامل تاخیر در دفع ادرار پس از احساس میل به ادرار می شود. شما می توانید با تلاش برای 10 دقیقه صبر کردن هر بار که میل به ادرار کردن دارید شروع کنید. هدف این است که فاصله زمانی بین رفتن به توالت را افزایش دهید تا زمانی که فقط هر 2.5 تا 3.5 ساعت ادرار کنید.
- توالت رفتن مکرر به شما کمک می کند تا یاد بگیرید که مثانه خود را کاملتر تخلیه کنید تا از بی اختیاری سرریز جلوگیری کنید . توالت رفتن مکرر به معنای ادرار کردن است، سپس چند دقیقه صبر کنید و دوباره به توالت بروید و سعی کنید ادرار کنید.
- برنامه ریزی برای دفع ادرار ، هر دو تا چهار ساعت یکبار ادرار کردن به جای اینکه منتظر بمانید تا نیاز به دفع ادرار داشته باشید.
- مدیریت مایعات و رژیم غذایی برای به دست آوردن مجدد کنترل مثانه . ممکن است لازم باشد الکل، کافئین یا غذاهای اسیدی را کاهش دهید یا از آن اجتناب کنید. کاهش مصرف مایعات، کاهش وزن یا افزایش فعالیت بدنی نیز ممکن است مشکل را کاهش دهد.
موارد دیگر توسط پزشک خانه سالمندان همدل به سالمندان یاداوری خواهد شد .
همانطور که تا به این قسمت از مقاله متوجه شده اید، بی اختیاری ادرار در سالمندان می تواند برای خود و اطرافیانشان بسیار آزار دهنده باشد. به همین خاطر در این قسمت از مطلب سعی کردیم تا شما را با صفر تا صد کنترل ادرار در سالمندان آشنا کنیم. امیدواریم با مطالعه مطالب بالا توانسته باشید سوالات و ابهامات ذهن خود را نسبت به این موضوع برطرف کرده و در صورت تمایل با یک پرشک معالج در این باره مشورت داشته باشید.